Książka jest pierwszą z trzech publikacji z serii o dziejach arabistyki polskiej w okresie PRL, poświęconą w głównej mierze historii dwóch uniwersyteckich katedr arabistyki: na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Warszawskim. Tom obejmuje okres grynderski (poprzedzający formalne powstanie placówek), narodziny instytucji i ich rozwój, aż do końca czasów państwa socjalistycznego. Materiał oparto na badaniach źródłowych, a rekonstrukcję historii arabistyki wsparto ...

Historia i modernizacja arabistyki w Uniwersytecie Warszawskim 1. Wprowadzenie Przed 1939 r. na terenie Polski działały (prowadząc różne kierunki i specjalizacje i w różnych okresach) cztery świeckie ośrodki orientalistyczne – w porządku alfabe- tycznym – w Krakowie, Lwowie, Warszawie i Wilnie. Ponieważ badania tego okresu wykraczają poza zakres niniejszej pozycji, umieszczono tu tylko garść wstępnych informacji o międzywojennych początkach polskiej orientalistyki, szk...

Historia polskiej arabistyki badanego okresu widziana poprzez poczet jej absolwentów i wykładowców, zawiera ponad sto kilkadziesiat biogramów, not i notatek biograficznych arabistów, poczynając od nauczycieli akademickich, poprzez szpiegów, dyplomatów, dziennikarzy, tłumaczy i artystów.

Służby od narodzin Instytutu Orientalistycznego UW darzyły dużym zaintere- sowaniem zarówno jego pracowników, jak i studentów. Podobna sytuacja panowała na UJ, chociaż taka ich uwaga w dostępnych autorowi archiwach dotyczyła trochę późniejszego okresu. Orientaliści, jako ludzie służbowo i zawodowo kontaktujący się z obywatelami innych państw, gł. niesocjalistycznych, zawsze byli otoczeni jawną i niejawną opieką, pilnowano ich, śledzono ich, rekrutowano ich, kierowano na ...